Nieuwe KMO-definitie: verhoogde grenzen met uitgestelde werking zorgen er voor dat meer vennootschappen genieten van fiscale voordelen

De grootte van een vennootschap wordt bepaald door haar jaaromzet, balanstotaal en het jaargemiddelde van het aantal werknemers. Onder invloed van Europese regelgeving werden, omwille van de inflatie, de drempels inzake omzet en balanstotaal gewijzigd. De Belgische invulling hiervan zorgt er voor dat heel wat meer vennootschappen als klein worden beschouwd.

De nieuwe drempelbedragen zijn van toepassing op boekjaren die een aanvang nemen na 31 december 2023. Voor een vennootschap die haar boekhouding per kalenderjaar voert, zijn de nieuwe criteria dus reeds van toepassing op het lopende boekjaar (dat van start ging op 1 januari 2024). Dit wil jammer genoeg niet zeggen dat de nieuwe bedragen onmiddellijk gevolgen hebben. Het WVV hanteert immers het principe van de uitgestelde werking, zowel ten aanzien van vennootschappen die niet langer aan de gestelde criteria voldoen als ten aanzien van vennootschappen die voorheen niet, maar nu wel aan de gestelde criteria voldoen. In het seminarie wordt uitvoerig stilgestaan bij interpretatieproblemen die er bij de overgang kunnen zijn. Aan de hand van concrete voorbeelden wordt het samenspel geïllustreerd van de inwerkingtreding van de nieuwe criteria en het consistentiebeginsel.

Voor een vennootschap is het van immens belang te weten of ze al dan niet als kleine  vennootschap catalogeert. Zo heeft de grootte van de vennootschap niet alleen een impact op diverse rapporteringsverplichtingen, maar ook op de toepasbaarheid van verschillende fiscale gunstmaatregelen. Gezien de autonome fiscale definitie van een "kleine vennootschap" nog altijd verwijst naar de criteria en modaliteiten die in het vennootschapsrecht gelden, is het duidelijk dat de nieuwe groottecriteria ook op fiscaal vlak een niet te onderschatten impact hebben.

De kwalificatie als "kleine vennootschap" is immers relevant voor de aanleg van liquidatiereserves, de toepassing van de VVPRbis-regeling, de tax shelter voor startende ondernemingen, het verlaagd tarief Ven.B., de investeringsaftrek, de verhoogde kostenaftrek voor bepaalde kosten van digitalisering, de afschrijving van bijkomende kosten, de aftrek van overgedragen fiscale verliezen, de vermeerdering wegens onvoldoende voorafbetaling, de belastingvermindering voor investeringen in start-ups en scale-ups en de vrijstelling van interesten van leningen verstrekt via crowdfundingplatformen. 

In het seminarie wordt ook stilgestaan bij enkele optimalisaties die mogelijk zijn met de (nieuwe) KMO-definitie. We denken hierbij onder meer aan de twee verschillende berekeningswijzen in een groepsstructuur. Of aan de mogelijkheden die de interpretaties bieden in ‘grote’ groepen om alsnog te genieten van fiscale KMO-voordelen, met een knipoog naar het intussen beroemde CBN-advies 2017/10. Hierbij pogen we een antwoord te geven op het mysterie dat een vennootschap de verplichting kan hebben om een commissaris te benoemen en alsnog te genieten van de fiscale KMO-voordelen.

Anderzijds behandelen we ook de valkuilen en de addertjes onder het gras, die roet in het eten kunnen gooien. We denken onder meer aan de berekening van de omzet met boekingen op ‘andere’ rekeningen dan de 70-rekeningen. Of de heel wat striktere ‘fiscale’ interpretatie van een KMO-vennootschap dan de vennootschapsrechtelijke.